Bu aralar en büyük korkum sevdiğim birini kaybetmek. Bu konuda ağzımı hayra, götümü bayra açmaya hazırdım ama bir yerlere yazmasaydım kendi kendime delirecektim.
Gittiğim bir yerde bana "sen Ahmet'in misafiri misin?" diye sordular. Önce hafif affalladım sonra ben Ahmet Karaca demeyi başardım.
22 Kasım'da Tüyap'ta ablamın imza günü var. Oraya gidip ablamın kitabını alıp, imzalatana benden yemek var. Reklam yapmayı sevmem ama bu yaptığımı sevdiğimi gösteremediğim insanlara sevdiğimi gösterme çabam gibi görebilirsiniz. Zaten zorla kitabı okuyun da demiyorum.
Çok yakın zamanda dikiş kabiliyetimi kaybedip kaybetmediğimi ortaya çıkaracak bir olayla karşı karşıya kalacağım.
Geçen hafta boyunca ortalıklarda basın diye takıldım gerçekten hoşuma giden bir şey oldu.
Buraya ara sıra dedikodu yazmak istiyorum ama okulda herkes birbirini tanıdığı için kesin yazacağım şey o insanın kulağına gideceğinden vazgeçiyorum. Yalnız koca Boğaziçi'ne okul deyince gözümde bir Anadolu Lisesine döndü üniversite.
Bir dünya düşünün ki içeriği Ahmet ve Ahmet'in misafirleri olsun.
Meslek Lisesi, Memleket Meselesi kadar da tırt bir slogan duymadım hayatımda.
Bir dünya düşünün ki içeriği hep Zekeriya olsun. Vote for Zekeriya!
Hali hazırda Pazar günündeyken yatağınıza küçük sürprizler yapmayı unutmayın.
Anaokuluna gitmemiş olmam hep kalbimde bir yaraydı ve sanırsam ömrüm boyunca öyle olacak.
Zeynep Karaca! O kadar kitabı alalım, ablaya yardım edelim dedik ama az kalsın ablamın ismini yazmayı unutuyordum.
Eve gideceğim derken artık İzmit'teki evimi kastetmediğim gerçeği beni çok üzüyor.
Lenka'yı boş geçmeyin insanlar;
