Hayatımız beklemek ile geçiyor.
Belki bazıları gerekli, bazıları değil.
Ama, sanırsam benimki en gereksizlerden biri.
Alışveriş merkezi olsun, okulun yemekhanesi olsun, bu tarz yerlerde; eğer lavaboya gittiysem ve çıkarken, lavabonun kapısı açmak için kapının kolunu ellemek gerekiyorsa ellemiyorum. Bekliyorum. Bekliyorum ki bir başkası açsın kapıyı. Hoş, bu mallığım çok titiz ve temiz olduğumdan da gelmiyor. Zaten çok titiz ve temiz bir insan değilim.
Bir de bu vakti geçirirken yapmayı en sevdiğim aktiviteler; sıcak hava üfleyen araç başında eller ile yapılan dans ve aynaya bakarak kendime sorduğum beni, beni, beni, Bihter'ini sorusu.
Bir de uyarım olsun; bu tarz ortamlarda siz kapıyı dışarıdan açtığınız zaman üzerinize doğru atlayan bir adam görürseniz, bilin ki o benim ve korkmayın size değil kapıya atlıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder